Menu
Stwardnienie rozsiane jest często mylone z prostym zmęczeniem lub objawami depresji, ale często potrzeba dużo czasu, aby je zdiagnozować.
W większości przypadków, choroba ta rozwija się poprzez ogniska zapalne z pojawieniem się jednego lub więcej objawów. Może to być brak siły mięśniowej w jednej z kończyn (zaburzenia ruchowe), mrowienie lub dziwne odczucia w różnych częściach ciała (zaburzenia czucia), nagłe pogorszenie widzenia (uszkodzenie centralnych dróg wzroku) lub zaburzenia równowagi. Zmęczenie i problemy z oddawaniem moczu, które mogą prowadzić nawet do nietrzymania moczu, są również wczesnymi oznakami choroby, która pojawia się zazwyczaj około 30 roku życia.
We wczesnych stadiach choroby, zaburzenia te mają tę szczególną cechę, że ustępują, całkowicie lub częściowo, w ciągu kilku tygodni. Szacuje się, że na świecie żyje ponad 2 miliony osób cierpiących na tę chorobę. Choroba dotyka częściej kobiet, w stosunku jeden mężczyzna do trzech kobiet.
Zrozumieć stwardnienie rozsiane
Stwardnienie rozsiane jest chorobą autoimmunologiczną: system obronny, który ma chronić przed agresją z zewnątrz, zwraca się przeciwko własnym komórkom i atakuje je z powodów, które nie są jeszcze w pełni zrozumiałe.
Działające mechanizmy autoimmunologiczne atakują osłonkę mielinową, która otacza aksony w ośrodkowym układzie nerwowym. Prowadzi to do rozproszonych zmian w centralnym układzie nerwowym, zwanych blaszkami miażdżycowymi. Zmiany te są miejscem zapalenia, demielinizacji i często zwyrodnienia aksonalnego.
Centralny układ nerwowy
Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą ośrodkowego układu nerwowego. System obronny, który ma nas chronić przed agresją z zewnątrz, zwraca się przeciwko jego własnym komórkom i atakuje je z nie do końca jeszcze poznanych powodów. Reakcja układu odpornościowego skierowana jest przeciwko "mielinie", składnikowi ochronnej otoczki włókien nerwowych, a tym samym bardzo ważnemu dla przekazywania sygnałów nerwowych w komórkach mózgu i rdzenia kręgowego (tj. centralnego układu nerwowego).
Na początku choroby obserwowane objawy są często przejściowe i zróżnicowane. Zwykle pojawiają się one szybko, w ciągu kilku godzin lub dni. Zależą one od obszaru mózgu lub rdzenia kręgowego dotkniętego przez zmiany.
Mogą to być:
- zaburzenia motoryczne: osłabienie mięśni, ograniczenie chodzenia, częściowy paraliż, nieprawidłowe ruchy, spastyczność kończyny... ;
- zaburzenia równowagi ;
- dyskomfort wzrokowy: szybkie pojawienie się podwójnego widzenia lub zmniejszenie ostrości wzroku w jednym oku z powodu zapalenia nerwu wzrokowego (uszkodzenie nerwu wzrokowego), które ujawnia chorobę w jednej czwartej przypadków.
- zaburzenia czucia: drętwienie, utrata wrażliwości, mrowienie, uczucie porażenia prądem, nietypowe odczucia kapania, zaciskania... ;
- istotne i nietypowe zmęczenie ;
- problemy z uwagą, problemy z pamięcią;
- zaburzenia nastroju i epizody depresyjne;
- problemy z układem moczowym: trudności w oddawaniu moczu
- paraliż twarzy.
Najczęściej początkowe objawy znikają, oznaczając koniec pierwszego ataku stwardnienia rozsianego, a powrót do zdrowia jest zazwyczaj całkowity. Kolejny atak może wystąpić kilka miesięcy lub lat później. W 15% przypadków początkowe objawy nie ustępują i ulegają stopniowemu nasileniu. Jest to postępująca postać stwardnienia rozsianego.
Pierwsze objawy, mniej lub bardziej gwałtowne. Szok po diagnozie. Powtarzające się ataki. Codzienne objawy. Życie ze stwardnieniem rozsianym to codzienna walka. Pomimo nieprzewidywalnego rozwoju choroby, życie toczy się dalej. Stwardnienie rozsiane może powodować niepełnosprawność i liczne objawy, które mają znaczący wpływ. Chorzy potrzebują pomocy, zarówno medycznej i fizycznej, jak i psychologicznej. Pomimo postępów w badaniach, nadal nie ma lekarstwa na stwardnienie rozsiane. Istnieją jednak sposoby radzenia sobie z chorobą, zarówno z lekami na receptę, jak i bez nich, które mogą poprawić codzienne życie chorych.
ginekolog